يك پرسش مشترك و رايج همواره در سازمان‌هاي ما مطرح است: ما سعي مي‌كنيم بهترين افراد را استخدام كنيم. امكانات زيادي را در شناسايي و جذب و استخدام و به‌كارگماري آنها به‌كار مي‌بريم اما زمان كه مي‌گذرد و عملكرد افراد را ارزيابي مي‌كنيم مي‌بينيم طبق معمول تابع يك منحني نرمال است. تعداد كمي عملكرد برجسته دارند، تعداد كمي ضعيف هستند و بقيه در طيف متوسط قرار مي‌گيرند. در حالي كه ما نه خواستار ضعيف بوديم و نه متوسط. اصلا اين كه سازمانها روش ارزيابي عملكرد اجباري را جاري مي‌كنند چه معنا دارد؟ مگر ما بهترين‌ها را استخدام نكرده‌ايم؟ پس چطور آنها را در اين سه گروه جا مي‌دهيم؟
جهت مطالعه بیشتر و آشنایی با اندیشه های ناب این مولف و فعال عرصه مجازی در حوزه منابع انسانی به آدرس ذیل مراجعه نمایید:
http://mgt.blogfa.com/
